Unha muller, un neno e unha gata conviven nunha cabana en pleno bosque, en silencio a maior parte do tempo, pois o neno apenas fala. Non teñen contacto con ninguén, excepto polas visitas dun home que lles trae provisións de cando en vez. Non son familia, pero xuntos saen adiante. Fóra, a natureza está a volverse impredicible: a paisaxe cegadora que rodea aos protagonistas adquire ás veces matices sinistros. Eles subsisten co que obteñen dun horto que cada vez dá menos froitos, e co que conseguen do bosque inmediato. De lonxe, nas cidades, parece que tamén hai estrañas turbulencias, cuxa ameaza se proxecta sobre a cabana.